آیا ریشه‌ی قوانین زن ستیز حاکم بر کشور، از اسلام نیست؟

جامعه نمی‌تواند به برابری برسد، مگر اینکه ریشه‌ی مشکلاتش را بشناسد.

مگر نه این است که جامعه‌ی ما بر اساس شریعت بنا نهاده شده است؟

مگر نه اینکه همین شریعت است، گواهی زن را نصف مرد می‌داند، آن هم در صورتیکه هیچ مردی پیدا نشد؛ یعنی اگر صدها زن بر امری گواهی دهند و مردی که ناظر همان صحنه است، بر خلاف گفتار زنان گواهی بدهد؛ شهادت او مقبول است.

مگر نه این است که در قتل عمد، بر اساس همین شریعت؛ تنها گواهی دو مرد ملاک است.

آیا بر اساس همین شریعت نیست که دیه‌ی زن نصف مرد است؟

مگر بر اساس همین شریعت نیست که مرد میتواند تا چهار زن و دهها کنیز داشته باشد؟

مگر بر اساس همین شریعت نیست که ارث دختر نصف پسر است؟

من نمی‌خواهم در اینجا قوانین مردسالار حاکم بر کشورم را بازگو کنم.

هنگامیکه روشنفکران جامعه، بنابه مصالح آنی، در برابر نقد دین موضع می‌گیرند، و به کسی اجازه‌ی کنکاش در آن را نمی‌دهند؛ آیا از جامعه انتظار دارید که ریشه‌ی این قوانین را بشناسد؟

اگر به قرآن که منبع تمام این قوانین مردسالار است، مراجعه گردد؛ مشاهده می‌کنیم که حتی در بحث ازدواج؛ این کتاب هدف از آن را آرامش جنسی مرد می‌داند.

اگر زنان ما قربانی خشونت خانوادگی می‌گردند، آیا نباید ریشه‌ی این خشونت را در اسلام جستجو کرد؛ آنجا که قرآن اجازه‌ی زدن زن را در صورت نافرمانی از شوهر، به او می‌دهد؟

ما از یک سو خواهان برابری جنسیتی هستیم و از سوئی دیگر دینی که به صراحت می‌گوید؛" مرد قیم زن است زیرا الله برخیها را بر برخی دیگر برتری داده است"؛ را عقیده‌ی خویش می‌دانیم.

چرا همین شریعت، مجور تجاوز جنسی به زنان و دختران دگراندیش را می‌دهد؟!