تناقض گوئی قرآن در ازدواج

     پیش از اینکه بحث ازدواج، چگونگی و شرایط آن در اسلام بپردازم، نخست باید دو کلمه ی "ملک یمین" و "محصنه" را بشناسیم.
     محصنه
هر گاه اسلام بحث ازدواج مطرح مینماید، منظورش ازدواج با زنانی است که آنان را "محصنه" می‌نامد، پس نخست به خود این کلمه می‌پردازیم:
      این کلمه از ریشه‌ی "حصن" برگرفته شده و به مکانی (زمینی) اطلاق می‌گردد، که امکان رسیدن به درون آن میسر نباشد؛ حتی به اسب اصیل عرب که معتقدند بهترین است را حصان می‌گویند و به اسب غیر عرب، فرس ( اسب بیگانه که از کلمه‌ی فارس اطلاق می‌گردد ) گفته می‌شود.
     "حصان" با "محصن" از یک ریشه هستند، اگر دو اسب آمیزش جنسی داشته باشند و یکی از آن دو فرس باشد به اسب زاده شده از این آمیزش حصان گفته نمی‌شود، زیرا درونش خالص نیست.
      در اصطلاح اسلامی، به زنی که مردی غیر از همسرش نتواند به درون او نفوذ نماید، زن محصنه می‌گویند، این صفت خاص برای زنان مسلمان اطلاق می‌گردد.
((این کلمه‌ی خاص، برای زنانی اطلاق می‌شود که بعنوان همسر مردی مسلمان به رسمیت شناخته شوند.))
      "ملک یمین"
       این کلمه ی ترکیبی در اصطلاح اسلامی، هم به زنان و دختران دشمنان اسلام اطلاق می‌شد که به اسارت مسلمانان در می آمدند و هم به کنیزانی که در بازار خرید و فروش می‌شدند.
      شرایط ازدواج در اسلام
      از نظر این دین، ازدواج پیمانی است دو و یا چندگانه بین یک "محصن" (مرد مسلمان ) با "محصنه" و یا "محصنات".
      یک مرد مسلمان می‌تواند تا چهار "زن محصنه" را همزمان در اختیار خویش بگیرد، به شرط این که حقوقی که اسلام برای آنها تعیین نموده را بپردازد، این حقوق بواسطه‌ی مزدشان در مقابل زن آنها شدن (مهریه و نفقه)، بهره‌برداری جنسی است و شیردادن به فرزندان مردان است، همچنین مرد مسلمان اعم از مجرد و یا متاهل می‌تواند تا بینهایت "ملک یمین" را همزمان در اختیار بگیرد:
      وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاء إِلاَّ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ كِتَابَ اللّهِ عَلَيْكُمْ وَأُحِلَّ لَكُم مَّا وَرَاء ذَلِكُمْ أَن تَبْتَغُواْ بِأَمْوَالِكُم مُّحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُم بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِيمَا تَرَاضَيْتُم بِهِ مِن بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا (نساء/24) و زنان شوهردار (بر شما حرام است؛) مگر آنها را كه مالك (آنها در جنگ)شده‏ايد، اينها احكامي است كه الله بر شما مقرر داشته و زنان ديگر غير از اينها (زنانی که در جنگ به غنیمت گرفته اید) در صورتی برای شما حلال است كه با اموال خود آنها را اختيار كنيد در حالي كه پاكدامن باشيد و از زنا خودداري نماييد, پس هنگامیکه از آنها بهره بردید واجب است که مهر آنها را بپردازيد و گناهي بر شما نيست نسبت به آنچه با يكديگر توافق كرده‏ايد بعد از تعيين مهر، الله دانا و حكيم است.
      اما آیا محصن می‌تواند با دختری مسلمان غیر از همسر خودش آمیزش داشته باشد؟
      قرآن برای اینکار شرایطی را معین نموده است، نخستین شرط همان شرایطی است که در نخستین ازدواجش وجود داشت؛ اما شرطی دیگر نیز گذاشته است و آن هم عدالت در میان همسران می‌باشد؛ مسلمانان زمانیکه دختری یتیم را تحت تکفل خویش قرار می‌داند، هرگاه این دختر با شخصی دیگر ازدوج می‌نمود، مهریه را کاملا از شوهرش دریافت می‌کردند، اما هنگامیکه خود قصد ازدواج با آنها را داشتند، چون هم خود خواستگار و هم ولی دختر بودند، مهریه را آنگونه که می‌خواستند، تعیین می‌نمودند، که قرآن به آنها توصیه نمود که هرگاه ترسیدید از اینکه نتوانید با فرزندان یتیم، با قسط رفتار نمائید، از ازدواج با آنها خودداری نمائی و با دیگر زنان(محصن)، تا چهار زن همزمان می‌توانید ازدواج نمائید و برای اینکار شرط عدالت را هم تعیین نمود:
      وَآتُواْ الْيَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا (نساء /2) و (ای کسانیکه یتیمانی را تحت تکفل خویش دارید) اموال يتيمان را به آنها برگردانيد و پليد را جانشين پاك مسازيد و اموال ايشان را با اموال خويش مخوريد كه اين گناه بزرگى است. 
     وَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تُقْسِطُواْ فِي الْيَتَامَى فَانكِحُواْ مَا طَابَ لَكُم مِّنَ النِّسَاء مَثْنَى وَثُلاَثَ وَرُبَاعَ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلاَّ تَعْدِلُواْ فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ذَلِكَ أَدْنَى أَلاَّ تَعُولُواْ (نساء/3) و اگر بيمناكيد كه در حق دختران يتيم با انصاف رفتار نكنيد، در اين صورت از زنانى كه مى‏پسنديد دو و سه و چهار تن را به همسرى درآوريد، و اگر مى‏ترسيد كه مبادا عادلانه رفتار نكنيد، فقط به يك تن، يا ملك يمين اكتفا كنيد، اين نزديكتر است به اينكه ستم نكنيد.
      پس بر اساس این آیه، مردان مسلمان می‌توانند تا چهار زن محصنه همزمان در تملک خویش داشته باشند به شرطی که عدالت را رعایت نمایند و اگر نمی‌توانند عدالت نمایند، یکی از زنان را در اختیار داشته باشند و تا بینهایت ملک یمین همزمان.
     اما ببینیم؛ عدالتی که مورد نظر اسلام است، چیست؟: 
      وَلَن تَسْتَطِيعُواْ أَن تَعْدِلُواْ بَيْنَ النِّسَاء وَلَوْ حَرَصْتُمْ فَلاَ تَمِيلُواْ كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ وَإِن تُصْلِحُواْ وَتَتَّقُواْ فَإِنَّ اللّهَ كَانَ غَفُورًا رَّحِيمًا (نساء/129) و هرگز نميتوانيد در ميان زنان، عدالت كنيد، هر چند كوشش نمائيد، ولي به كلي تمايل خود را متوجه يكطرف نسازيد كه ديگري را به صورت بلا تكليف در آوريد، و اگر راه اصلاح و پرهيزگاري پيش گيريد، خداوند آمرزنده و مهربان است.
      این آیه از دو جهت قابل بررسی است:
       1- قرآن در آیه‌ی 4 سوره‌ی نساء، برای تملک همزمان بیش از یک زن محصنه، شرط عدالت را گذاشته، اما در این آیه، شرطی که گذاشته است را نقض می‌کند، به این صورت که به مردان مسلمان متاهل (محصن) بیان می‌نماید؛ خیلی دنبال برقراری عدالت نباشید، زیرا شما آن عدالت واقعی را هرگز نخواهید تنوانست اجرا کنید و سطح عدالت مورد نظر را تا آنجا پائین می‌آورد که بیان می نماید همین اندازه که یکی را کاملا ترک نکنید، کفایت می‌نماید.
      "کالمعلقه" یعنی این که نه مانند زن مجرد است (نمی‌تواند ازدواج نماید)، و نه مانند متاهل، زیرا شما مانند یک زن مجرد با او برخورد می‌نمائید (از لحاظ جنسی سراغ او نمی‌روید).
      پس اگر فردی متاهل و دارای بیش از یک همسر، با هیچ کدام از زنانش اینگونه برخورد ننمود عدالت را رعایت نموده است! (به این هم می‌گویند عدالت)
       2- در آیه‌ی 4 سوره‌ی نساء، برای ازدواج دو، سه و یا چهار گانه، شرطی بنام عدالت گذاشته شده؛ اما در "آیه‌ی 129 سوره‌ی نساء" قرآن بیان می‌نماید که امکان عدالت نیست، پس:
      هرگاه در جمله‌ای شرطی، تالی نقض گردید، مقدم هم نقض خواهد شد، به این صورت که مثلا در این جمله که؛ اگر باران بارید آنگاه هوا ابری است، اکنون اگر تالی که ابری بودن هواست را نقض کنیم، بارش باران بطور خودکار نقض خواهد شد.
      قرآن نیز بیان می‌نماید که؛ اگر ازدواج چندگانه را اختیار نمودید، آنگاه عدالت را رعایت کنید؛  اکنون قرآن شرط عدالت، با با بیان اینکه شما هرگز عدالت را رعایت نخواهی کرد، نقض می‌نماید(یعنی امکان برقراری عدالت نیست)، پس مقدم که همان ازدواج چندگانه است هم بطور خوکار نقض خواهد شد.
      البته این هم یکی از تناقضات قرآن است!
      نوع سومی هم از ازدواج در اسلام وجود دارد که ویژه‌ی نبی است، به این صورت که هرگاه زنی خود را به پیامبر اسلام می‌بخشید، اگر پیامبر مایل به آمیزش با او بود، می‌توانست او را به زنی بپذیرد، ولی دیگر مؤمنان از این حق محروم بودند:
       يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاء اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُّؤْمِنَةً إِن وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَن يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَّكَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا।"(احزاب/ 50) ای نبی، ما براى تو آن همسرانى را كه مهرشان را داده‏اى حلال كرديم و کسانی(زنان و دختران کافری) را كه الله از غنيمت جنگى در اختيار تو قرار داده و دختران عمويت و دختران عمه‏هايت و دختران دايى تو و دختران خاله‏هايت كه با تو مهاجرت كرده‏اند و زن مؤمنى كه خود را به پيامبر ببخشد در صورتى كه پيامبر بخواهد او را به زنى گيرد ويژه توست نه ديگر مؤمنان؛ ما نيك مى‏دانيم كه در مورد زنانشان و زنان و دخترانی کافری که در جنگ بدست می آورند چه بر آنان مقرر كرده‏ايم تا براى تو مشكلى پيش نيايد و الله همواره آمرزنده مهربان است.
     قرآن، زن را موجودی می‌داند که برای راحتی مرد آفریده شده، مردان اختیار کاملی بر آنها دارند و حتی میتوانند آنها را بزنند.

این داستان از زاویه ی دیگر.


‏