در احادیث معتبر وارد شده است که خاک قبر امام حسین شفای هر دردی است و آن است دوای بزرگ.
در حدیثی دیگر از حضرت صادق(ع) منقول است که هر کس را علتی (بیماری) حادث شود به تربت آن حضرت مداوا کند البته شفا یابد، مگر مرگ.
در حدیث دیگر فرمود: کام فرزندان خود را به تربت آن حضرت بردارید که امان میدهد از بلاها و در روایت آمده است که امام جعفر صادق هیچ متاعی را به جائی نمیفرستادند مگر اینکه اندکی ار خاک آن حضرت را در میانش قرار میدادند که به برکت آن محفوظ میماند.
در حدیث دیگر منقول است که شخصی به آن حضرت عرض کرد: زنی به من نخی داده است تا به خدمهی کعبه بدهم که جامهی آن را بدان بدوزند؛ حضرت عرض کرد: آنرا بده عسل و زعفران بخر و خاک قبر امام حسین را بگیر و با آب باران نرم کن و در میان عسل و زعفران بریز به شیعیان ما بده که بیماران خود را با آن دوا کنند.
در روایتی دیگر فرمود خاک قبر امام حسین شفای هر دردی است هر چند ثلث فرسخی دور از قبر بردارند.
و در روایت دیگر منقول است که شخصی به آن حضرت عرض نمود: مرا درد و مرض بسیار میباشد و هر دوائی را که میخورم نفع نکرد، فرمود: چرا تربت امام حسین را نمیخوری که در آن شفای هر درد و امان از هر بیم هست؟ .... .
در روایت دیگر فرمود وقتیکه تربت را بخوری اول ببوس و بر هر دو دیده بگذار و زیاده از یک نخود مخور، هر که زیاده بخورد چنان است که گوشت و خون ما را خورده است...
منبع: حلیه المتقین
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر