تمام آنچه که در دنیا اتفاق می افتد و یا خواهد افتاد، الله در کتابی، پیش از پیدایش جهان نوشته و دنیا را بسوی سرنوشتی که تعیین نمده هدایت مینماید:
وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَلاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَمَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الأَرْضِ وَلاَ فِي السَّمَاء وَلاَ أَصْغَرَ مِن ذَلِكَ وَلا أَكْبَرَ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (یونس /61) و در هيچ كارى نباشى و از سوى او هيچ از قرآن نخوانى و هيچ كارى نكنيد مگر اينكه ما بر شما گواه باشيم آنگاه كه بدان مبادرت مىورزيد و هموزن ذرهاى نه در زمين و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نيست و نه كوچكتر و نه بزرگتر از آن چيزى نيست مگر اينكه در كتابى روشن [ثبت] است.
کتاب مبین (واضخ و آشکار) کتابی است که الله تمام آنچه را که در دنیا اتفاق می افتد در آن نوشته است؛ او ابتدا تصمیم گرفته است که چه پدیده هائی را در این جهان بیافریند، بنابراین تمام آنچه را که قضا کرده، تقدیر مینماید و تقدیرش(سرنوشت تمام پدیده ها) را در این کتاب ثبن نموده است! سپس بسوی آن سرنوشتی که تعیین نموده است، هدایت می‌کند:
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿اعلی/۲﴾ آن کسیکه (الله) آفريد و هماهنگى بخشيد.
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿اعلی/3﴾ و همان كس كه (سرنوشت آفریده اش را) تقدير كرد و (به سمت این تقدیرش) هدايت فرمود.
پس الله برای تمام حرکتی که در گیتی رخ می‌دهد و یا رخ داده است، قبلا تقدیری(سرنوشتی) را تعیین نموده است و به سمت تقدیری که تعیین نموده است، هدایت می‌کند (به آن سمت سوق می‌دهد).
لذا پرسشی که به ذهن می‌رسد این است که؛ اگر در دنیا شحصی مرتکب گناه و یا جنایت شد، آیا الله چنین جنایتی را تعیین نموده است و جنایتکار فقط مانند روباتی است که هیچ گزینه ای جز برنامه ی داده شده، از سوی الله را ندارد؟
اگر چنین است، پس گناه جنایتکار چیست؟
آیا الله می‌توانست همه را هدایت نماید، طوریکه تمام انسانها به بهشت بروند؟ الله دوست دارد که کسانی را در جهنم ببیند؟
اگر الله بر روی مخلوقاتش مجری قضائی است که آنرا در کتاب مبین نوشته است، پس برای هیچکس در گیتی، نه میتوان پاداشی را در نظر گرفت و نه عذابی:
وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ ﴿یونس/۹۹﴾ و اگر پروردگار تو مىخواست قطعا هر كه در زمين است همه آنها يكسر ايمان مىآوردند پس آيا تو مردم را ناگزير مىكنى كه بگروند.
اما قرآن می‌گوید که ما پلیدی (کفر) را بر کسانی قرار میدهیم که آنها نمی اندیشند:
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَعْقِلُونَ ﴿یونس/۱۰۰﴾ و هيچ كس را نرسد كه جز به اذن خدا ايمان بياورد و [خدا] بر كسانى كه نمى انديشند پليدى را قرار مىدهد.
اما آنها چگونه بیندیشند، مادامیکه الله مغز آنها را از تعقل دور نگه داشته ایم؟:
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ ﴿بقره/۶﴾ خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِيمٌ ﴿بقره/7﴾ همان کسانیکه کافر شدند چه بيمشان دهى چه بيمشان ندهى بر ايشان يكسان است (آنها) ایمان نخواهند آورد./ الله بر قلب (مغز) آنان و بر شنوايى (گوش) ايشان مهر (جهل) نهاده و بر ديدگانشان (چشم) پردهاى است و آنان را عذابى دردناك است.
پس توانائی تعقل را الله از آنان سلب نموده است و آنان سرنوشتی جز رفتن به جهنم، ندارند:
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لاَّ يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ يَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِكَ كَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (اعراف/179) و در حقيقت بسيارى از جنيان و آدميان را براى دوزخ آفريدهايم قلبهائی (مغز، زیرا از نظر قرآن مرکز تعقل قلب است) دارند كه با آن (علمی )دريافت نمىكنند و چشمانى دارند كه با آنها نمىبينند و گوشهايى دارند كه با آنها نمىشنوند آنان همانند دامها بلكه گمراهترند آنها همان غافلماندگانند.
همانگونه که در این آیه الله بیان مینماید، او بسیاری از مردم انس و یا جن را برای پر کردن جهنم آفریده است.
الله به آنها قلبی (مغزی) را داده است، اما مغز آنها مانند حیوانات اهلی است، با این تفاوت که حیوانات اهلی به جهنم نمی روند، اما کافران روانه ی آتش جهنم خواهند شد، بنابراین؛ آنها از این جهت از دامها بدترند!
اما چرا الله سرنوشتی خوب را برای همه ی انسانها را در کتاب مبینش، تعیین ننمود؟
آیا الله از اینکه عده ای از مخلوقاتش را بسوزاند، لذت میبرد؟
آیا برایش چنین امکانی وجود نداشت؟
قران می‌گوید که ما چنین کاری را می‌توانستیم انجام دهیم، اما هرگز اینکار را نمی‌کنیم!:
وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ ﴿یونس/۹۹﴾ و اگر پروردگار تو مىخواست قطعا هر كه در زمين است همه آنها يكسر ايمان مىآوردند پس آيا تو مردم را ناگزير مىكنى كه بگروند.
اما الله رحمتش (ایمان آوردن به اسلام) را شامل عده ای خاص قرار می‌دهد:
وَاللّهُ يَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(یونس/25) و الله به سراى سلامت فرا مىخواند و هر كه را بخواهد به راه راست هدايت مىكند.
آیا عدالت الهی همین است که برای یکی سرنوشت خوب را تعیین نماید، دیگری را سرنوشتش کفر قرار دهد تا الله او را به جهنم بفرستد؟
چرا الله خود را رحیم می نامد؟
آیا این برخورد با کوچکترین ترحمی سازگار است؟
وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَلاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَمَا يَعْزُبُ عَن رَّبِّكَ مِن مِّثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الأَرْضِ وَلاَ فِي السَّمَاء وَلاَ أَصْغَرَ مِن ذَلِكَ وَلا أَكْبَرَ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُّبِينٍ (یونس /61) و در هيچ كارى نباشى و از سوى او هيچ از قرآن نخوانى و هيچ كارى نكنيد مگر اينكه ما بر شما گواه باشيم آنگاه كه بدان مبادرت مىورزيد و هموزن ذرهاى نه در زمين و نه در آسمان از پروردگار تو پنهان نيست و نه كوچكتر و نه بزرگتر از آن چيزى نيست مگر اينكه در كتابى روشن [ثبت] است.
کتاب مبین (واضخ و آشکار) کتابی است که الله تمام آنچه را که در دنیا اتفاق می افتد در آن نوشته است؛ او ابتدا تصمیم گرفته است که چه پدیده هائی را در این جهان بیافریند، بنابراین تمام آنچه را که قضا کرده، تقدیر مینماید و تقدیرش(سرنوشت تمام پدیده ها) را در این کتاب ثبن نموده است! سپس بسوی آن سرنوشتی که تعیین نموده است، هدایت می‌کند:
الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى ﴿اعلی/۲﴾ آن کسیکه (الله) آفريد و هماهنگى بخشيد.
وَالَّذِي قَدَّرَ فَهَدَى ﴿اعلی/3﴾ و همان كس كه (سرنوشت آفریده اش را) تقدير كرد و (به سمت این تقدیرش) هدايت فرمود.
پس الله برای تمام حرکتی که در گیتی رخ می‌دهد و یا رخ داده است، قبلا تقدیری(سرنوشتی) را تعیین نموده است و به سمت تقدیری که تعیین نموده است، هدایت می‌کند (به آن سمت سوق می‌دهد).
لذا پرسشی که به ذهن می‌رسد این است که؛ اگر در دنیا شحصی مرتکب گناه و یا جنایت شد، آیا الله چنین جنایتی را تعیین نموده است و جنایتکار فقط مانند روباتی است که هیچ گزینه ای جز برنامه ی داده شده، از سوی الله را ندارد؟
اگر چنین است، پس گناه جنایتکار چیست؟
آیا الله می‌توانست همه را هدایت نماید، طوریکه تمام انسانها به بهشت بروند؟ الله دوست دارد که کسانی را در جهنم ببیند؟
اگر الله بر روی مخلوقاتش مجری قضائی است که آنرا در کتاب مبین نوشته است، پس برای هیچکس در گیتی، نه میتوان پاداشی را در نظر گرفت و نه عذابی:
وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ ﴿یونس/۹۹﴾ و اگر پروردگار تو مىخواست قطعا هر كه در زمين است همه آنها يكسر ايمان مىآوردند پس آيا تو مردم را ناگزير مىكنى كه بگروند.
اما قرآن می‌گوید که ما پلیدی (کفر) را بر کسانی قرار میدهیم که آنها نمی اندیشند:
وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَيَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لاَ يَعْقِلُونَ ﴿یونس/۱۰۰﴾ و هيچ كس را نرسد كه جز به اذن خدا ايمان بياورد و [خدا] بر كسانى كه نمى انديشند پليدى را قرار مىدهد.
اما آنها چگونه بیندیشند، مادامیکه الله مغز آنها را از تعقل دور نگه داشته ایم؟:
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ ﴿بقره/۶﴾ خَتَمَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهمْ وَعَلَى سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِيمٌ ﴿بقره/7﴾ همان کسانیکه کافر شدند چه بيمشان دهى چه بيمشان ندهى بر ايشان يكسان است (آنها) ایمان نخواهند آورد./ الله بر قلب (مغز) آنان و بر شنوايى (گوش) ايشان مهر (جهل) نهاده و بر ديدگانشان (چشم) پردهاى است و آنان را عذابى دردناك است.
پس توانائی تعقل را الله از آنان سلب نموده است و آنان سرنوشتی جز رفتن به جهنم، ندارند:
وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ كَثِيرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ يَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْيُنٌ لاَّ يُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ يَسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِكَ كَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (اعراف/179) و در حقيقت بسيارى از جنيان و آدميان را براى دوزخ آفريدهايم قلبهائی (مغز، زیرا از نظر قرآن مرکز تعقل قلب است) دارند كه با آن (علمی )دريافت نمىكنند و چشمانى دارند كه با آنها نمىبينند و گوشهايى دارند كه با آنها نمىشنوند آنان همانند دامها بلكه گمراهترند آنها همان غافلماندگانند.
همانگونه که در این آیه الله بیان مینماید، او بسیاری از مردم انس و یا جن را برای پر کردن جهنم آفریده است.
الله به آنها قلبی (مغزی) را داده است، اما مغز آنها مانند حیوانات اهلی است، با این تفاوت که حیوانات اهلی به جهنم نمی روند، اما کافران روانه ی آتش جهنم خواهند شد، بنابراین؛ آنها از این جهت از دامها بدترند!
اما چرا الله سرنوشتی خوب را برای همه ی انسانها را در کتاب مبینش، تعیین ننمود؟
آیا الله از اینکه عده ای از مخلوقاتش را بسوزاند، لذت میبرد؟
آیا برایش چنین امکانی وجود نداشت؟
قران می‌گوید که ما چنین کاری را می‌توانستیم انجام دهیم، اما هرگز اینکار را نمی‌کنیم!:
وَلَوْ شَاء رَبُّكَ لآمَنَ مَن فِي الأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعًا أَفَأَنتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ ﴿یونس/۹۹﴾ و اگر پروردگار تو مىخواست قطعا هر كه در زمين است همه آنها يكسر ايمان مىآوردند پس آيا تو مردم را ناگزير مىكنى كه بگروند.
اما الله رحمتش (ایمان آوردن به اسلام) را شامل عده ای خاص قرار می‌دهد:
وَاللّهُ يَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ(یونس/25) و الله به سراى سلامت فرا مىخواند و هر كه را بخواهد به راه راست هدايت مىكند.
آیا عدالت الهی همین است که برای یکی سرنوشت خوب را تعیین نماید، دیگری را سرنوشتش کفر قرار دهد تا الله او را به جهنم بفرستد؟
چرا الله خود را رحیم می نامد؟
آیا این برخورد با کوچکترین ترحمی سازگار است؟
پستها
۱ نظر:
ممنون استفاده کردم
ارسال یک نظر