تناقضات قرآن در مفهوم لا اله الا الله ( بخش دوم )

     اساسی ترین مفهوم اسلامی، به یقین "لا اله الا الله" می‌باشد، لذا هر گونه اشکالی در این مفهوم کل اسلام با مشکل مواجه می‌گرد؛ من در این قسمت کوشش نمودم تا برخی از تناقضاتی که در مفهوم این جمله در قرآن وجود دارد را بیان نمایم.
      در آیات پائین، الله از قول خودش به عنوان خبری که در گذشته رخ داده، نقل از (گذشته‌ی) خود می‌نماید، لذا در ابتدا برای بیان اوصاف خودش، از ضمیر غایب (هو) استفاده می‌کند که کاملا درست است؛ اما در آخر دچار تناقض گوئی می‌گردد و از ضمیر متکلم وحده (انا) استفاده می‌نماید:
      يُنَزِّلُ الْمَلآئِكَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنَاْ فَاتَّقُونِ (نحل/2) فرشتگان را با روح الهی به فرمانش بر هر كس از بندگانش بخواهد نازل مي‌كند كه به مردم هشدار دهید همانا اوست که خدائی جز من نيست بنابراين از مخالفت (دستور) من بپرهيزيد.
      که باید اینگونه می‌شد:
      يُنَزِّلُ الْمَلآئِكَةَ بِالْرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنذِرُواْ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ فَاتَّقُوه (نحل/2) فرشتگان را با روح الهی به فرمانش بر هر كس از بندگانش بخواهد نازل مي‌كند كه مردم را انذار كنيد همانا اوست که خدائی جز او نيست بنابراين از مخالفتش بپرهيزيد.
     و یا در این آیه:
      وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (انبیاء /25) ما پيش از تو هيچ پيامبري را نفرستاديم مگر اينكه به او وحي كرديم همانا اوست که خدائی جز من نيست بنابراين تنها مرا پرستش كنيد.
      که باید اینگونه باشد:
      وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاعْبُدُوه(انبیاء /25) ما پيش از تو هيچ پيامبري را نفرستاديم مگر اينكه به او وحي كرديم همانا اوست که خدائی غیر او نيست بنابراين تنها او را پرستش كنيد.
      قرآن بیان می‌کند:
        هنگامیکه الله اولین بار با موسی حرف زد، خود را اینگونه معرفی نمود:
      إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي (طه/14) من الله هستم، خدائی جز من نيست، مرا پرستش كن و نماز را براي ياد من به پادار.
      این جمله کاملا درست است، زیرا گوینده مستقیما با مخاطب اصلی گفتگو می‌نماید.
نکته:
(نوشته های بالا نظر شخصی اینجانب می‌باشند و از کسانیکه با ادبیات عرب آشنائی کامل دارند، درخواست می‌نمایم که دیدگاه خویش را بیان نمایند.)

      البته در 29 نقطه از قرآن الله از لفظ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ استفاده نموده؛ خوب به این دو آیه توجه فرمائید:
      در آیه‌ی اول، جمله‌ی "اللّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ" خود یک آیه است اما در آیه ی دوم همین جمله بخشی از یک آیه می‌باشد:
      اللّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ (آل عمران/2)
      اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ (بقره/255). برای دیدن آیات تکراری قرآن اینجا را کلیک کنید.
      پس کسانیکه با مانور بر روی کلمهی "لا اله الا الله" با دغلکاری و بازی با کلمات از این جمله اعداد و ارقامی در می‌آورند، باید بدانند که قرآن تنها در دو نقطه‌ی این کتاب از این لفظ استفاده نموده است:
      إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (صافات/35) همانا آنان بودند كه وقتى به ايشان گفته مى‏شد خدائی جز الله نيست تكبر مى‏ورزيدند.
      فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ (محمد/19) پس (ای محمد) بدان كه خدائی جز الله نيست، و برای گناه خود و مردان و زنان با ايمان استغفار كن، و الله محل حركت و قرارگاه شما را می‌داند.
      همانگونه که بیان شد، در 29 نقطه ی قرآن از لفظ لا إِلَهَ إِلاَّ هُو استفاده شده است:
      (بقره/163و255)، ( آل عمران/2و6و18)،(مائده/87)،(انعام/102و106)،(اعراف/158)،(توبه/31و129)،(یوسف/14)،(رعد/30)،(طه/8و98)،(مومنون/116)،(نمل/26)،(قصص/70)و88)،(فاطر/3)،(غافر/62و65و3)،(زمر/6)،(دخان/8)حشر/22و23)،(تغابن/13)،(مزمل/9)
      و در 3 نقطه از لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا استفاده شده است؛ (طه/14) ، انبیاء/25) و (نحل/2)
      یک بار هم از لفظ لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ استفاده شده است؛( انبیائ/87)
     در این آیه جمله ی "لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ" که از قول یونس بیان می‌نماید کاملا درست است:
      وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ(انبیاء /87) و ذاالنون (يونس) را (به ياد آور)، در آن هنگام كه خشمگين (از ميان قوم خود) رفت، و چنين مي‏پنداشت كه ما بر او تنگ نخواهيم گرفت، (اما هنگامی که كه در كام نهنگ فرو رفت) در آن تاریکی‌ها فرياد زد "جز تو خدائی نيست، پاکی تو، من از ستمكاران بودم.
        این خود یکی از دلالیل این امر می‌باشد که نویسنده‌ی قرآن گاهی خودش را الله و گاهی نیز از قول الله سخن می‌گفته)
      و یکبار هم از قول فرعون هنگام غرق شدنش از لفظ "لا إِلِهَ إِلاَّ الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيل" استفاده گردیده است (یونس/90)
 در اسلام 3 نوع توحید داریم:
1-ربوبیت (همه الله را بعنوان رب قبول دارند)
2-الوهیت (توحید عبادت )
3-اسماء و صفات (الله را باید به نامهائی نامید که خود می‌گوید )
     هیچ تفاوتی در هرکدام از این 3 توحید نیست، اگر کسی یکی از این 3 را قبول نداشته باشد از دائره ی اسلام خارج است؛ پرسشی که مطرح می‌گردد این است که؛ آیا یهودیان او را الله صدا می‌زدند یا نامی دیگر(یَهُوَ)؟
موسی او را چگونه صدا می‌زد؟
تمام اعراب خود را از نسل ابراهیم می‌دانند، پیش از ابراهیم، الله را با چه نامی می‌نامیدند؟
آیا "لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّه" را نیز می‌گفتند؟
اگر اینگونه است، آیا پیش از پدید آمدن اعراب، زبان عربی وجود داشت؟
آیا می‌توان "الله" را به "خدا" ترجمه نمود؟