یهودیان ملت برگزیده‌ی الله هستند(داستان پادشاهی طالوت)

   قرآن در آیات متعددی، ملت یهود را ملتی نامیده که الله آنان را بر سایر ملل برتری دا ده است:

     يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (بقره/47) اى فرزندان اسرائيل از نعمتهايم كه بر شما ارزانى داشتم و اينكه من شما را بر جهانيان برترى دادم ياد كنيد.

يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُواْ نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَنِّي فَضَّلْتُكُمْ عَلَى الْعَالَمِينَ (بقره/122) اى فرزندان اسرائيل از نعمتهايم كه بر شما ارزانى داشتم و اينكه من شما را بر جهانيان برترى دادم ياد كنيد. آیات تکراری قرآن      

    محمد برای اینکه بتواند یهودیان را تشویق به کنار گذاشتن دین خویش و پذیرش اسلام نماید، تمام داستانها و افسانه‌های این قوم را می‌پذیرد، از افسانه چگونگی خلقت ادم گرفته تا ....

 یکی از این داستانها، داستان انتخاب پادشاهی از سوی الله برای این قوم است تا آنان در راه او بجنگند، قرآن می‌گوید:

      گروهی از فرزندان یعقوب(بنی‌اسرائیل) به پیامبر زمان خویش گفتند "از الله بخواه که برای ما پادشاهی برگزیند تا در راه او بجنگیم"؛ این پیامبر که البته اشاره‌ای به نام او نشده است، پس از کشمکش فراوان با این مردم، به آنها بیان می‌نماید که الله برای شما طالوت را بعنوان پادشاه برگزیده است؛ طالوت شخص فقیری بود، روی همین اصل مردم اعتراض کردند که چرا شخصی تهیدست را بعنوان پادشاه برای ما انتخاب نمود؟

      پیامبر الله هم بیان می‌نماید که او گرچه فقیر است، اما از دانش(جنگی) و جسمی قوی برخوردار است، ضمناً الله هر کس که بخواهد بعنوان پادشاه انتخاب می‌کند:

       أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلاَّ تُقَاتِلُواْ قَالُواْ وَمَا لَنَا أَلاَّ نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَأَبْنَآئِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنْهُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ(بقره/246) آيا ندیدی (خبر نداری) گروهی از بنی اسرائیل پس از موسی را هنگامیکه كه به پيامبرى از خود گفتند: پادشاهى را برای ما قرار بده تا در راه الله بجنگیم، گفت: اگر جنگيدن بر شما گذاشته شد شاید شما نجنگید؛ گفتند: چرا در راه الله نجنگيم با آنكه ما از سرزمینمان و از فرزندانمان بيرون رانده شده‏ايم، پس هنگامى كه جنگ بر آنان گذاشته شد(واجب شد)، بجز شمار کمی از آنان (بقیه) پشت كردند و الله به ستمكاران آگاه است. 

      وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا قَالُوَاْ أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (بقره/247) و پيامبرشان به آنان گفت: همانا الله طالوت را بر ای شما به پادشاهى گماشته است، گفتند: چگونه او را بر ما پادشاهى باشد با آنكه ما به پادشاهى از او سزاوارتريم و به او گشادگی در مال داده نشده است، پيامبرشان گفت: همانا الله او را بر شما در دانش و جسم برترى داده است و الله پادشاهى خود را به هر كس كه بخواهد مى‏دهد و الله گشايشگر داناست.

    الله پیش از این به موسی دستور داده بود که برای یهودیان تابوتی را بسازد؛ مردم از پیامبر الله نشانه‌ی این پادشاه را خواستند و الله هم به آنها بیان می‌نماید که نشانه‌ی این پادشاه این است که تابوت عهد(تابوت آرامش) را فرشتگان در حضورش حمل می‌نمایند:

      وَقَالَ لَهُمْ نِبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلآئِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ (بقره/248) و پيامبرشان به آنها گفت: در حقيقت نشانه ی پادشاهى او اين است كه آن تابوت(صندوق) كه در آن آرامش خاطرى از جانب پروردگارتان و بازمانده‏اى از آنچه خاندان موسى و خاندان هارون بر جاى نهاده‏اند در حالى كه فرشتگان آن را حمل مى‏كنند به سوى شما خواهد آمد، همانا اگر مؤمن باشيد براى شما در اين نشانه‏اى است.

     طالوت نیر به آنها دستور جنگیدن را صادر کرد؛ هنگام آماده شدن برای جنگیدن با جالوت؛ طالوت به لشکریان خویش گفت که الله شما را اینگونه آزمایش می نماید که هر کدام از شما تنها اجازه داره که فقط یک کف آب بگیرد و بخورد، بیشتر آنها چنین نکردند و خود را سیراب نمودند؛ آنها از این رودخانه گذشتند، تا سپاه جالوت را مشاهده نمودند و گفتند که امروز ما توانائی جنگیدن با سپاهیان جالوت را نداریم! مؤمنان به الله(کسانیکه آب کمی نوشیده بودند) گفتند: چه بسا گروه اندک بر گروه بزرگ پیروز خواهد شد و الله با شکیبا کنندگان است:

      فَلَمَّا فَصَلَ طَالُوتُ بِالْجُنُودِ قَالَ إِنَّ اللّهَ مُبْتَلِيكُم بِنَهَرٍ فَمَن شَرِبَ مِنْهُ فَلَيْسَ مِنِّي وَمَن لَّمْ يَطْعَمْهُ فَإِنَّهُ مِنِّي إِلاَّ مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَةً بِيَدِهِ فَشَرِبُواْ مِنْهُ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنْهُمْ فَلَمَّا جَاوَزَهُ هُوَ وَالَّذِينَ آمَنُواْ مَعَهُ قَالُواْ لاَ طَاقَةَ لَنَا الْيَوْمَ بِجَالُوتَ وَجُنودِهِ قَالَ الَّذِينَ يَظُنُّونَ أَنَّهُم مُّلاَقُو اللّهِ كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللّهِ وَاللّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ (بقرع/249) و چون طالوت با لشكريان بيرون شد گفت‏: الله شما را به وسيله رودخانه‏اى خواهد آزمود پس هر كس از آن بنوشد از من نيست و هر كس از آن نخورد قطعا او از من است مگر كسى كه با دستش كفى برگيرد؛ پس جز اندكى از آنها از آن نوشيدند و هنگامى كه با كسانى كه همراه وى ايمان آورده بودند از آن گذشتند گفتند امروز ما را ياراى جالوت و سپاهيانش نيست كسانى كه به ديدار الله يقين داشتند گفتند: بسا گروهى اندك كه بر گروهى بسيار به اذن الله پيروز شدند و الله با شكيبايان است.

در این آیات چند نکته جلب نظر می‌نماید:

      1- پیامبری و پادشاهی دو مقوله‌ی مجزا از هم هستند؛ زیرا مردم از پیامبر الله می‌خواهند که برای آنها پادشاهی قرار بدهد، اگر این پادشاهی و پیامبری یکی بود، پس همان پیامبر می‌بایست پادشاه باشد.

      2- مردم هم در تعیین پادشاه حق دخالت ندارند و این الله است که پادشاه را انتخاب می‌نماید زیرا الله پادشاهی را به هرکس که بخواهد می‌دهد و ضمنا جالوت را خودش انتخاب نمود.

     3- طالوت دنباله رو اکثریت نبود؛ زیرا اکثریت اشتباه کردند؛ بنابراین حکم یا پادشاه یا ولی فقیه هم نمی‌تواند دنباله رو اکثریت باشد، همانگونه که طالوت این کار را نکرد.

     جالب است بدانید پس از اینکه تمام این تشویق‌ها و ترغیب‌های محمد کارگر نیفتاد، او آنان را خود و میمون زادگان نامید و در پایان همه را قتل و عام و یا اواره نمود.