دین عامل اصلی مشکلات خاورمیانه

    تا زمانی که بیشتر مردم خاورمیانه معتقدان به دین باشند، این منطقه روی آرامش به خود نخواهد دید.     
     منطقه‌ی خاورمیانه زادگاه ادیان سامی( یهودیت، مسیحیت و اسلام) است؛ قدیمی‌ترین این ادیان، دین یهود می‌باشد؛ در این دین سرزمین اسرائیل (یعقوب) و شهر اورشلیم مکانی است مقدس، در تورات به آنان وعده داده شده که اگر تابع فرمان یهوه باشند او آنان را به سرزمین موعود خواهد رساند؛ قداست این سرزمین برای یهودیان اگر بیشتر از مکه نباشد، کمتر از آن نیست، در تورات افکار نژاد پرستانه به وفور یافت می‌شود به گونه‌ای که یهودیان سنتی معتقدند که سایر ملل که آنان را جنتیل (ژانتیل) می‌نامند، در مقامی پائین تر از یهودیان قرار دارند، در عرفان یهودیت (کابالا) نیز روح یهودیان را در مقامی بالاتر از سایر انسانها می‌دانند؛ حتی قرآن نیز در ابتدا و برای تشویق یهودیان به پذیرش اسلام، به صراحت تمام، یهودیان را قوم برگزیده و ملت برتر دانست ولی پس از اینکه آنان از پذیرش دعوت محمد ابن عبدالله خودداری کردند، آنان را به الاغ  تشبیه کرد و میمون را یهودیان مسخ شده نامید و در ادامه اقدام به قتل عام فجیع آنان نمود؛ راز تنفیر از یهودیت را باید در این اعتقادات جست.
   شما اگر از دید مذهبی به قضیه تشکیل اسرائیل در سرزمین فلسطین نگاه کنید، به یهودیان حق می‌دهید که در سرزمین مقدسشان زندگی کنند، همانگونه که اگر ملتی مکه را از دست مسلمانان بگیرند به نسل‌هائی از مسلمانان حتی در 2،000 آینده نیز حق می‌دهید که اشغالگران را از سرزمین نیاکانشان بیرون کنند؛ اما از دید انسانی و وجدان بشری هرگز! زیرا با این منطق شما باید معتقد باشید که تمامی سفید پوستان از سرزمین آمریکا و استرالیا خارج شوند، زیرا اصل آن متعلق به بومیان است. اصولا تمدن بشر بر مبنای مهاجرت و گاه جنگ شکل گرفته، این که ملتی اکنون خود را وارث اجداد 2،000 سال پیش خویش بداند کاملا ظالمانه و نژاد پرستانه است به گونه‌ای که چنین اعتقادی باعث ایجاد جنگ‌های دائمی خواهد شد؛ موضوعی که اگر به همین صورت پیش برود خاورمیانه هرگز روی آرامش به خود نخواهد دید.

      مسیحیت دینی است که در ابتدا برای یهودیان و به قصد اصلاح خرافات این دین بیان شد؛ این دین ترکیبی است از یهودیت و میترائی. آوررنده‌ی مسیحیت، دین خویش را امتداد یهود و در راستای آن می‌دانست.

      سالها پس از این واقعه بود که یهودیت با ادیان ایرانی در آمیخت و مسیحت از دل آن بیرون آمد؛ با قدرت گرفتن میسحیت و حمایت قدرت‌های زمان از دین جدید، یهودیان به عقب رانده شدند و عملا سرزمین مقدس یهودیان زیر نفوذ مسیحیان قرار گرفت؛ البته هرآنچه که برای یهودیان مقدس بود برای مسیحیان نیز مقدس است.

    با ظهور اسلام، پیامبر این دین نیز مدعی شد او همان منجی است که در کتاب مقدس یهودیان بشارت داده شده است؛ یهودیان این را با توجه به نشانه‌های آن که در کتاب مقدسشان وجود داشت نپذیرفتند، مسیحیان هم که معتقد بودند این منجی آمده و همان عیسی است؛ لذا اسلام با هر دوی این ادیان مشکل پیدا کرد، تا جائیکه آنها را مشرک و نجس نامید؛ برای اسلام هرآنچه که در یهودیت مقدس بود، مقدس شد؛ لذا اورشلیم مدعی جدیدی پیدا کرد.

      اسلام یک بار در زمان عمر ضمن جنگ (صلیبی) با مسیحیان، اورشلیم را از آنها گرفت ولی مسیحیان موفق به باز پس گیری این سرزمین شدند؛ تا اینکه صلاح‌الدین ایوبی در جنگ صلیبی دیگر، دوباره این مکان را از مسیحیان باز پس گرفت، این درحالی بود که یهودیان کاملا به عقب راند و در حاشیه قرار داشتند. آنها طبق آنچه که در تورات نوشته شده بود، منتظر روزی بودند که یهوه(خدای یهودیان) برای آنها وعده داده بود؛ پس از آن، تا مدت زیادی این سرزمین در دست عثمانیها قرار داشت.

       یهودیان حاضر نیستند در جوامع دیگر حل شوند، زیرا دین یهودی دینی است قومی و نه جهانشمول و همانگونه که بیشتر بیان شد آنان خود را برتر از سایر ملل می‌دانند....
   تشکیل اسرائیل با کمک اروپائیان در سرزمین اعراب و مهاجرت دسته جمعی یهودیان به فلسطین و به دنبال آن تطمیع اعرابی که از نقشه یهودیان بی خبر بودند و  اخراج صدها هزار نفری اعراب از سرزمینشان بر مبنای توهمات تورات خود پایه گذار کینه عمیقی در این منطقه شده است که به نظر می‌رسد نسل جدیدی از اعراب و مسلمانان سرخورده‌ای شکل گرفته که با نگاه اسلامی به قضیه، حاضرند برای رسیدن و جبران تحقیر تاریخی خویش دست به بدترین جنایات بزنند.