ستم اسلام به همسر (زن) و فرزندان در باب ارث!

     از آنجایی که هرفرد مالک دسترنج خود می باشد و حق دارد در مورد آن هر تصمیمی _که بر خلاف منافع عمومی نباشد _ بگیرد، پس می تواند تصمیم بگیرد بعد از مرگش صاحب اموال و دسترنج وی چه کسانی خواهند بود؛ اما براساس احکام اسلامی این فرد حق ندارد نسبت به بیش از یک سوم اموال و درآمد خود برای بعد از مرگش تصمیم گیری کند. حتی اسلام پا را از این فراتر گذاشته و پدر و مادر فرد را نیز در اموال باقیمانده از وی دخیل می کند ولی همسر بیچاره حق ندارد از املاک و اموال غیرمنقول به جز یک هشتم قمیمت اعیان و اشجاری که در آن املاک احداث شده را تملک نماید .
     به عنوان مثال:
     آقای الف فرد ملاکی (زمین داری)است ودارای 9000 مترمربع زمین کشاورزی است که آنها را به اجاره داده است و یک باب خانه مسکونی دارد که در آن زندگی می‌کند. قیمت زمینی که بر روی آن خانه احداث کرده است به ازای هرمتر مربع پنج میلیون ریال است و قیمت ساختمان با توجه به تاریخ پایان کار آن و عمر مفید ساختمان به ازای هرمترمربع دو میلیون ریال می باشد . خانه مذکور دارای 180 مترمربع زیر بنا و 300 مترمربع زمین است . در ضمن آقای الف دارای یک همسر و چهار فرزند (دو دختر و دوپسر) و پدر و مادر و یک برادر است. اگر این فرد بمیرد و چند دقیقه بعد پدر و مادرش هم به دنبال وی از دنیا بروند . سهم الارث هریک از اعضای خانواده بدین شرح است:
     یک سوم کل اموال (یک ششم سهم پدر و یک ششم سهم مادر آقای الف ) به برادرش می رسد معادل سه هزار مترمربع از زمین های کشاورزی و 120.000.000 ریال از قیمت خانه و 500.000.000 ریال از قیمت زمینی که خانه در آن احداث شده است.
     فقط یک هشتم قیمت خانه‌ای که در آن زندگی میکند به همسرش می رسد برابر با 45.000.000 ریال از قیمت خانه احداثی .
     باقیمانده نیز به نسبت پسر دو برابر دختر بین فرزندانش تقسیم می شود که سهم هر دختر می شود 32.500.000 ریال از قیمت خانه و 166.666.667 ریال از قیمت زمین خانه و یک هزار متر از زمین های کشاورزی و سهم هر پسر مساوی است با دوهزار مترمربع از زمین کشاورزی و 65.000.000 ریال از قیمت خانه و 333.333.334 ریال هم از قیمت زمینی که خانه در آن احداث گردیده است .
     لطف اسلام در حق یتیمان را ملاحظه بفرمایید. اول ، ظلمی که در حق همسر اقای الف نموده و او را از کلیه زمین های کشاورزی محروم نموده است. در ضمن همسر آقای الف حتی از خانه ای که در آن زندگی کرده و شاید هم مثلاً قسمتی از پول ساخت و خرید آن را نیز خود پرداخته است محروم می شود و صرفاٌ و فقط یک هشتم از قیمت اعیانی (ساختمان بدون زمين )(1) را می برد .
     حتی حق تصمیم گیری در خصوص ماترک مرحوم را نیز ندارد . بدین معنی که اگر برادر مرحوم تقاضای فروش آن را بنماید همه وراث یا باید سهم وی را خریداری کنند و یا این که به فروش کل ماترک و جدا کردن سهم هر نفر رضایت دهند .
     دوم، ظلمی که در حق فرزندان نموده و سهم آنها کمتر از سهم پدر بزرگ و مادربزرگشان یا به عبارت بهتر کمتر از عمویشان است .
     و سوم، در بین فرزندان هم فرزندان ذکور را برتر از فرزند اناث قرارداده و پسران دو برابر دختران ارث می برند.
     پرسشی که به ذهن می‌رسد این است که چرا باید اموال مرحوم به پدر و مادری که آرد خود را بیخته‌اند و الک خود را آویخته بیش از آن چیزی که در سهم فرزندان وی قرار می گیرد ، برسد ؟ و جالبتر این که اگر این پدر و مادر از دنیا بروند آن فرزندانی که زنده‌اند از این پدر و مادر ارث می برند نه فرزندزادگانی که اموال این پدربزرگ و مادربزرگ از ناحیه پدر آنان است .
     هنگامی که در این خصوص از مراجع محترم علت را می‌پرسیم که چرا الله چنین حکمی صادر نموده است در پاسخ می‌گویند الله که نگفته بر خلاف آن توافق نکنید یعنی هرکس می‌تواند در زمان حیات خودش اموالش را به هرکس خواست منتقل نماید. دیگر در این مورد اشکالی به وجود نمی آید حال آن که شایان ذکر است اگر فرد اموالش را انتقال داد و بعد پشیمان شد چه باید بکند؟ یا اگر انتقال داد و بعد به آن اموال نیاز پیدا کرد چه راهی را در پیش بگیرد؟ و اصولاً چرا خدایی که خالق مطلق جهان محسوب می‌شود و از آینده و گذشته همه با خبر است و خود این دفتر زندگی انسانها را ورق می‌زند حکمی صادر کند که بعد بندگان درگاهش ناچار به دور زدن قانون صادره الله باشند ؟
=========================================
(1) مستحدثات در زمين مانند ابنيه، درختان، چاه و ...