آیا دین مروج اخلاق است؟ بخش نخست.

مجبور شدن فرزند به دروغ گفتن
احکام دینی دارای دو جنبه هستند:
1- تعیین و تعریف اخلاق.
2- مبارزه با کسانیکه ضد تعاریف دینی حرکت می‌کنند.

در حالت نخست، هر ایده و مکتبی آزاد است از هر موضوعی، تعریف دلخواهی را داشته باشد .
مشکل زمانی ایجاد می‌گردد که همان مکتب بخواهد تعریف خویش را حقیقت مطلق بداند و با کسانیکه خلاف چنین ایده‌ای حرکت کنند مبارزه نماید.
جامعه‌ی دگراندیش برای برخورد با چنین مکتبی، دو راه در پیش دارد:
الف- به مبارزه‌ی علنی با این ایده بپردازد.
ب-ظاهراً این اخلاقیات را بپذیرد؛ اما در خفا خلاف آنرا انجام دهد.

در اینجا به بررسی حالت دوم می‌پردازم:
آغاز نقض اصول اولیه‌ی اخلاق با دروغ گفتن فرزند به پدر و مادر.

در نظر بگیرید فردی در جامعه‌ی اسلامی که از پدر و مادر مسلمان زاده شده، طبیعتاً او را مسلمان خواهند دانست.
او مجبور است خواسته و یا ناخواسته دستورات اسلام را آنگونه که پدر و مادرش ار او می‌خواهند انجام دهد، اما هنگامیکه به سن تکلیف رسید و از او خواسته می شود که فردا باید مثلا روزه بگیرد، اگر قلباً قبول داشته باشد که روزه را خواهد گرفت؛ اما اگر نه، ممکن است برای فرار از سختی و سرزنش والدین در خفا اقدام به خوردن نماید اما در مقابل والدین چنین اظهار نماید که روزه است.
در اینجا این دین است که او را مجبور به دروغ گفتن حتی در مقابل نزدیکترین اشخاص به او ، می‌نماید.
در برخورد با نماز نیز چنین است.
یکی از دوستانم تعریف می‌کرد که هر روز صبح زود پدرم من را از خواب برای خواندن نماز بیدار می‌کرد و من هم با فحش دادن به خودم، نماز زوری را می‌خواندم که بعضی وقتها بجای خواندن حمد و سوره به خدا، فحش می‌دادم.

نقض یکی از اصول اخلاقی توسط اسلام.

...