این نقاشی مربوط به قرن نهم هجری و برگرفته از معراجنامه است.
کسی که سوار بر خری با چهرهی زن است، محمد ابن عبدالله میباشد، نفر بالدار کنار او جبرئیل است و شتر سوارانی که با زنان مشغول شتر سواری و گشتن در باغ هستند، بهشتیان مسلمان میباشند، این زنان نیز همان حوریان بهشتی هستند.
به نظر میرسد که شتر بهترین وسیلهی نقل و انتقال در بهشت باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر