قرآن: ما تعداد ماههای جهان را در روز پیدایش گیتی، دوازده ماه قمری قرار دادیم. آیا این نظر علمی است؟

عمر زمین و ماه تقریبا برابر است، لذا این فرض که شکل گیری کنونی آنها بصورت همزمان بوده است را تقویت می‌نماید. گفته می‌شود که ماه و زمین کنونی در حدود 4.5 ملیارد سال پیش از برخورد سیاره‌ای با ما کره‌ای که در جایگاه زمین کنونی قرار داشت (قبل از این زمین) بوجود آمده باشند. آن چیزی که این فرضیه را تقویت می‌نماید، فاصله گرفتن سالانه‌ی 5 اینچی ماه از زمین می‌باشد، این موضوع نشان می‌دهد که هرچه به عقب برگردیم فاصله‌ی ماه و زمین کم و کمتر بوده تا جائیکه زمانی این در فاصله‌ای قرار داشتند که امکان ندارد دو سیاره‌ی جداگانه باشند! در آن زمان و پس از برخورد این سیاره با زمین هسته‌ی این دو در هم آمیخته شد و به دو بخش بزرگ و کوچک تقسیم شدند، با توجه به زاویه‌ی این برخورد، قسمتی که بزرگتر بود اکثر مواد را جذب خود نمود و قسمت کوچکتر نیز بخاطر سرعت اولیه‌ای که داشت مانند ماهواره‌های کنونی شروع به چرخش به دور زمین نمود، ماه در ایتدا خیلی به زمین نزدیکتر و جاذبه‌اش هم بسیار بیشتر بود، هر چه زمان گذشت، این دو کره گرمای لایه‌ی بیرونی خویش را از دست دادند(ماه بدلیل کوچکتر بودن سرعت سرد شدنش بسیار بیستر است) و هم زاویه‌ی دید آنها نسبت به هم کوچکتر می‌شد(ماه در قدیم بزرگتر این به نظر می‌رسید و مقدار جذر و مدها هم بیشتر بود).

تمام این واکنش‌ها در حدود 4.5 ملیارد سال قبل رخ داد و در آن زمان هم طول شبانه روز کوتاه تر بود و هم مدت زمان گردش ماه به دور زمین. این در حالی است که عمر جهان ما در حدود 13.5 ملیارد سال است!

اکنون این یافته‌ی علمی را با سخنان و نظریات الله مقایسه نمائید. قرآن می‌گوید که تعداد ماه‌ها را 12 تا فرار دادیم آن هم در روزی آسمانها و زمین را خلق نمودیم و در ادامه می‌گوید: 4 ماه را همان زمان(در ابتدای پیدایش جهان) بعنوان ماه‌های حرام انتخاب کردیم:

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِندَ اللّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَات وَالأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلاَ تَظْلِمُواْ فِيهِنَّ أَنفُسَكُمْ وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَآفَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَآفَّةً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ ﴿توبه/۳۶﴾در حقيقت‏شماره ماه‏ها نزد الله از روزى كه آسمانها و زمين را آفريده در كتاب الله دوازده ماه است از اين , چهار ماه حرام است اين است آيين استوار پس در اين (چهار ماه) بر خود ستم مكنيد و همگى مشرکان را بکشید چنانكه آنان همگى شما را میکشند و بدانيد كه الله با پرهيزگاران است.

این آیه از چند جهت قابل بررسی است؛ آنچه که مشخص است این موضوع می‌باشد که:

1- قرآن تنها ماه‌های قمری را به رسمیت می‌شناسد!

2- بیان می‌نماید که ترتیب این ماه‌ها را ما در کتاب خود نوشته و ثبت کردیم، یعنی اینکه خود الله نامهای این ماه‌ها و ترتیب قرار گرفتنشان را مشخص نموده استت؛ این ماه‌ها دارای نامهای عربی هستند، پس یقینا زبان خود الله هم عربی است و کتابش(کتابی تمام قضای(سرنوشت)جهان در آن ثبت است) نیز به همین زبان می‌باشد!

3- از نظر الله در همان ابتدای پیدایش زمین و آسمان، ماه را نیز به همین صورت آفرید، لذا طول روز و ماه از نظر او ثابت و غیر قابل تغییر است!

4- الله بیان می‎نماید که در این ماه‌ها به خودتان ستم نکنید، ولی می‌توانید همه‌ی مخالفین من و کسانیکه علاوه بر من به خدایان دیگری نیز اعتقاد دارند را بکشید، زیرا آنان می‌خواهند شما را بکشند(این موضوع یا نشانه‌ی توهم است و یا نشانه‌ی بهانه جوئی برای کشتن مخالف). این آیه مدنی است و در سال نهم هجری بیان شده است، بدین معنا که محمد خود را قدرتمند احساس می‌کند و برای ضربه‌ی نهائی و فتح مکه آماده می‌نمود. هدف او از این سوره تهدید ساکنان مکه و همزمان تشویق آنان به پذیرش اسلام بود.