برتری مرد بر زن از اراده‌های الله می‌باشد.

از دید اسلام، قرآن تجلی اراده‌ی الله و نمود آن بر انسانیت می‌باشد، آن چیزی که در زمین وجود دارد، اراده‌ی خدائی است به نام الله، یکی از مواردی که الله برای بشریت و به قصد نجات آن اراده کرده است، مسلط بودن مرد بر زن می‌باشد؛ این اراده،‌ اراده‌ی تکوینی الله است، موضوعی که خواست ابدی این خداست، خواستی که دگرگون ناپذیر است، بدین معنا که این نوع اراده از ابتدای پیدایش گیتی وجود داشت و تا ابد هم وجود خواهد داشت؛ در مورد زن نیز دقیقا چنین است، یعنی همین خدا هرگز از اندیشه‌ی چگونه پرستیدن خود توسط انسان‌ها غافل نبوده است و تنها راه راهی بشریت و نجات واقعی را در بنده بودن انسان می‌داند، موضوعی که پاداش آن باغی پر از انواع میوه‌ها و لذت‌های دنیوی است؛ بر همین مبناست از دید تمام ادیانی که خود را موحد(الله پرست) می‌دانند از میان 124000 پیامبری که برای نجات بشر فرستاده شد، حتی یک زن هم وجود نداشت، دلیل آن هم تنها برتر بودن مرد بر زن است:

الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاء بِمَا فَضَّلَ اللّهُ بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَبِمَا أَنفَقُواْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَيْبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ وَاللاَّتِي تَخَافُونَ نُشُوزَهُنَّ فَعِظُوهُنَّ وَاهْجُرُوهُنَّ فِي الْمَضَاجِعِ وَاضْرِبُوهُنَّ فَإِنْ أَطَعْنَكُمْ فَلاَ تَبْغُواْ عَلَيْهِنَّ سَبِيلًا إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلِيًّا كَبِيرًا نساء/34 ) ) مردان بر زنان مسلط هستند زیرا الله برخی از انسانها را بر برخی ديگر برترى داده است و به دلیل اینکه مردان از اموال خويش خرج مى‏كنند، زنان شايسته کسانی هستند كه فرمانبر نگهدارنده‌ی آن چیزی باشند که الله نگه داشته است ، و زنانى كه از نافرماني آنها می‌ترسید، بايد نصيحتشان كنيد و در بسترها(ی‌تان) از آنان دورى كنيد آنها را بزنید، پس اگر از شما پیروی نمودند، ديگر بهانه جويى نكنيد که الله بلندمرتبه بزرگ است.‏

از دید اسلام اساس مرد می‌باشد و این زنان هستند که باید خود را با غرایز مردان وفق دهند، اسلام زن را مانند کالائی لوکس و در خدمت مردان می‌داند، بنابراین تنها کسانی خاص که از آنها با عنوان محرم یاد می‌شود، اجازه دارند به او نگاه کنند؛ حکم واجب بودن پرده‌نشینی(حجاب) زن در راستای همین دید می‌باشد، زیرا اگر مردی به زنی بدون پرده‌نشین بودن(بی‌حجاب) نگاه کرد، گناهی بیشتر از مرد نگاه کننده متوجه زن است؛ این در حالی است که چنین حکمی برای مرد وجود ندارد، یعنی غیر از بخش خاصی از بدن، مرد می‌تواند بقیه‌ی بخش‌های بدنش را در معرض دید قرار دهد، البته قطع به یقین این موضوع نه تنها چاره ساز نیست بلکه خود عامل اصلی بد چشمی  مردان در جوامعی است که حجاب در آن به صورت سختیگرانه‌ای اجرا می‌گردد.

وظیفه‌ی اصلی زن فرمانبرداری از شوهر می‌باشد، تا بدانجا که اگر مردی این احتمال داد که ممکن است زنش از او نافرمانی نماید، اجازه‌ی زدن را نیز دارد، زیرا هدف از پیدایش زن تنها و تنها آرامش مرد می‌باشد:

هنگامیکه الله اولین انسان (آدم) که مرد بود را از گلی بدبو آفرید، او تنها بود و آرامش نداشت، این بود که الله برای آرامش او، زنش را از وی (طبق برخی از روایات از دنده‌ی چپ وی) خلق نمود:

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ(اعراف/189) او کسی است كه شما را از یک تن(آدم) آفريد و همسرش را نيز از او آفرید تا در كنار او آرامش گیرد سپس هنگامي كه با او نزديكي كرد (او) حملي سبك (منی) برداشت كه با وجود آن به كارهاي خود ادامه مي‏داد، و چون سنگين شد(آثار بارداری آشکار گردید)، هر دو از الله، پروردگار خويش، خواستند اگر فرزند صالحي به ما دهي از شاكران خواهيم بود.

از دید قرآن، این قاعده در مورد همه‌ی انسان‌ها هم صادق است، یعنی الله زن‌ها را برای آرامش مردان پدید آورد:

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (روم/21) و از نشانه‏هاى او اينكه از [نوع] خودتان همسرانى براى شما آفريد تا بدانها آرام گيريد و ميانتان دوستى و رحمت نهاد آرى در اين [نعمت] براى مردمى كه مى‏انديشند قطعا نشانه‏هايى است.

اما این آرامش چیست؟ قرآن یکی از مهمترین کارکردهای زنان را ارضای غرایز جنسی مرد (در اوج وقاحت) می‌داند، در اینجا زن در ردیف سایر کالاهائی است که مرد بعنوان انسان از آن بهره‌مند خواهد شد:

زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاء وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ آل عمران /14 ) ) برای مردم(انسانها) لذت شهوت از زنان و پسران و سرمایه‌ی زیاد داشتن از طلا و نقره و اسب‌های ممتاز و دام‌ها و کشاورزی، جلوه داده شده است، اينها کالاهای زندگي دنیا هستند، و سرانجام نيك، نزد الله است.

چیزی که در این آیه به جنس ماده توهین شده است قرار ندادن نام دختر در این متاع‌های دنیوی است که انسان‌ها( در اینجا مردان) از آن بهره‌مند می‌گردند، زیرا قرآن بجای استفاده از واژه‌ی "اولاد" از "بنین" بهره جسته است.

این موضوع از اهمیت ویژه‌ای در شناخت جهان‌بینی اسلام برخوردار است، زیرا بهره‌برداری جنسی ار زن حتی بعنوان یکی از بزرگترین و بهترین لذتهای پس از مرگ یاد شده است، بهره‌بردای از دخترانی به نام حوری که همیشه باکره می‌گردند تا مردان(در اینجا از دید گوینده‌ی این سخن که همان محمد است) لذت بیشتری ببرند، به نظر می‌رسد که قرآن دردی که دختران در اولین نزدیکی جنسی را متحمل می‌شوند، جزئی از این لذات می‌داند.